Η μορφή του Τσε ξεδιπλώνεται σαν σημαία του ατόφιου ανθρωπισμού που εμπνέει τους επαναστάτες όλου του κόσμου.
Ο φλογερός κομμουνιστής, ο Ερνέστο Γκεβάρα, ο Τσε των εργατών και των φοιτητών, ο Τσε των κολίγων και των ανταρτών, θα γινει το σύμβολο γενεών και γενεών, θα περασει στο πάνθεον της αιωνιότητας।*
Σήμερα που ο ιμπεριαλισμός ασκεί μια πρωτοφανή τρομοκρατία από άκρου εις άκρον στον πλανήτη, σήμερα που ο απεριόριστος πόλεμος του Μπους σπέρνει παντού εικόνες ολέθρου, ανάλογες με αυτές που συγκλόνισαν τον κόσμο τις ημέρες του Βιετνάμ, σήμερα είναι ίσως η πιο καίρια, ίσως η πιο αναγκαία στιγμή για την απόδοση τιμής στον αγνό επαναστάτη.
Στην αυγή του 21ου αιώνα, τώρα που ο ιμπεριαλισμός χωρίζει τον κόσμο σε αυτούς που είναι μαζί του και υποταγμένοι και στοχοποιεί εκείνους που είναι εναντίον του και λεύτεροι, το κάλεσμα του Τσε γίνεται επιτακτικά επίκαιρο:
Ενα, και δύο, και τρία, και πολλά Βιετνάμ, ενάντια στον ιμπεριαλισμό!
*
Οση προσπάθεια κι αν κατέβαλαν, όσο μελάνι κι αν έχυσαν, όποια προβοκάτσια κι αν έστησαν, ό,τι κι αν σκόπευαν με τη δολοφονία του, τον Τσε ποτέ δεν κατάφεραν να τον βγάλουν απ' τη μέση.
Το έγκλημα, αντί να σβήσει τα ίχνη αυτού του ασθματικού γιατρού από την Αργεντινή, μετατράπηκε σε βαθιά, σε ζωογόνα και ελπιδοφόρα ανάσα για τους προλετάριους, για τους λαούς όλου του κόσμου.
Ο Τσε ζει!
Ισως η εξήγηση της «αθανασίας» να είναι αυτή που έδωσε ο Ζαν Πολ Σαρτρ:
«Ο Τσε Γκεβάρα είναι ένας από τους μεγάλους μύθους αυτού του αιώνα. Η ζωή του - έλεγε ο Σαρτρ - είναι η ιστορία του πληρέστερου ανθρώπου της εποχής μας».
***
Μήπως ο Τσε είναι ένας μύθος χωρίς αντίκρισμα; Είναι, πράγματι, ένα σύμβολο, αλλά μήπως ένα σύμβολο ακίνδυνο, ένα σύμβολο της ουτοπίας;
*
Ο Τσε υπάρχει όχι μόνο γιατί έφυγε νωρίς, αφήνοντας κληρονομιά αυτό το απίστευτο βλέμμα του, ένα βλέμμα που καθοδηγεί μακριά, προς το όνειρο, προς το φαινομενικά αδύνατο. Το μεγαλείο δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι στην Κούβα ο Τσε νίκησε ή επειδή αρνήθηκε να θεωρήσει αρκετή αυτή τη νίκη απέναντι στο χρέος του. Δεν ήταν μόνο ότι ο Τσε αρνήθηκε μια «στρωμένη» και άνετη ζωή για να αφιερώσει τον εαυτό του στην Επανάσταση.
Ολα αυτά μαζί μπορεί να συνθέτουν τον μύθο του Τσε. Αλλά δεν είναι αρκετά να εξηγήσουν: Γιατί ο Τσε Γκεβάρα ζει;
*
Ο Τσε ζει γιατί ήταν πολεμιστής. Ηταν πολιτικός. Ηταν στρατιώτης. Ηταν ο άνθρωπος της επανάστασης.
Ο Τσε ζει, γιατί ακόμα δεν έχει πεθάνει ο ιμπεριαλισμός.
Ο Τσε ζει, γιατί συνεχίζει να πολεμάει τον ιμπεριαλισμό.
Ο Τσε πολεμάει και δείχνει τη νίκη. Το βλέμμα του Τσε δείχνει τη νίκη.
Γι' αυτό παραμένει θανάσιμα επικίνδυνος για τους δολοφόνους του. Είναι επικίνδυνος τόσο ακριβώς όσο το βλέμμα δείχνει πόσο ρεαλιστικό είναι το όραμά του για έναν κόσμο ελεύθερο, δημοκρατικό, χωρίς πείνα, χωρίς φτώχεια, χωρίς εκμετάλλευση.
*
Οταν ο πατέρας του Ερνέστο τον συνάντησε νικητή, πια, στην Κούβα, κατάλαβε πως ο νεαρός μποέμ που αποχαιρετούσε πριν από 6 χρόνια στην Αργεντινή, ήταν ένας άλλος άνθρωπος. Ηταν ένας σκληραγωγημένος ήρωας που τον τιμούσε ένας ολόκληρος λαός. Ο πατέρας θα γράψει για το γιο λίγο αργότερα:
«Ο Τσε είχε μεταμορφωθεί σ' έναν άνθρωπο του οποίου η πίστη στο θρίαμβο των ιδεών του, άγγιζε τα όρια του μυστικισμού».
Αυτός ήταν ο Τσε. Ασταμάτητος. Αλύγιστος. Παθιασμένος. Αμετανόητος.
*
Από δύο χρόνων μέχρι το τέλος της ζωής του ο Τσε ήταν ασθματικός. Η ασθένειά του δεν τον κατέβαλε ποτέ. Εφηβος έπαιζε ράγκμπι και ποδόσφαιρο, έστω κι αν κάποιες φορές οι πνεύμονές του τον υποχρέωναν να εγκαταλείψει το γήπεδο.
Αργότερα, ως επαναστάτης πια, υποβάλλει τον εαυτό του σε απίστευτες κακουχίες. Γνωρίζοντας την αδυναμία των πνευμόνων του, του αρέσει να «ακροβατεί», καπνίζοντας μεγάλες ποσότητες πούρων. Εδώ υπάρχει και ένα σχετικό ανέκδοτο:
Λέγεται ότι στο διάστημα που ήταν υπουργός Βιομηχανίας στην Κούβα, οι συνεργάτες του, του ζήτησαν να περιορίσει το κάπνισμα. Αυτός τους καθησυχάζει και συμφωνεί ότι πρέπει να ελαττώσει τον αριθμό των πούρων που καπνίζει. Ετσι, την επόμενη μέρα, εμφανίζεται στο γραφείο του με ένα πούρο κοντά στο ένα μέτρο μήκος! «Οπως βλέπετε πλέον θα καπνίζω μόνο ένα πούρο την ημέρα», απαντά στους εμβρόντητους συντρόφους.
*
Αυτός ήταν ο Τσε. Ο Τσε ουδέποτε αισθάνθηκε ότι ήταν «άγιος», έστω κι αν είχε ήδη θεοποιηθεί από πολλούς ανθρώπους.
«Δεν είμαι απελευθερωτής (libertador). Δεν υπάρχουν libertadores. Οι ίδιοι οι άνθρωποι απελευθερώθηκαν μόνοι τους», έλεγε ο Τσε.
***
Ο Τσε είχε δίκιο. Οι άνθρωποι δε χρειάζονται απελευθερωτές, αρκεί να αποφασίσουν να ελευθερωθούν.
Ο Τσε είχε δίκιο για τους ανθρώπους.
Πάρτε για παράδειγμα τον Κόρντα, τον Κουβανό φωτογράφο που το 1960 «φυλάκισε» στην αιωνιότητα την ασύλληπτη ματιά του Τσε και χάρισε στον κόσμο την πασίγνωστη φωτογραφία. Αυτή τη φωτογραφία, τη φωτογραφία με τον Τσε να γνέφει το σύνθημα «ως τη νίκη για πάντα», ο μακαρίτης πια φωτογράφος, αρνήθηκε να επιτρέψει να τη χρησιμοποιήσουν σε διαφημιστική καμπάνια γνωστού αλκοολούχου ποτού. Αρνήθηκε, έστω κι αν το οικονομικό αντάλλαγμα ήταν τεράστιο για έναν Κουβανό, γέρο, φτωχό, μα όμως τόσο ελεύθερο, άνθρωπο.
*
Ποιος ήταν ο Τσε;
Ενα παιδί αστών που μέχρι τα παιδικά του χρόνια μεγάλωνε μέσα σε έναν τεράστιο κήπο σε μια επαρχία στα βορειοανατολικά της Αργεντινής και μάζευε τους φίλους του στο πάντοτε ανοιχτό σπίτι που έμενε με τους γονείς του;
Ηταν ο αιώνιος έφηβος που ξεκίνησε να ανακαλύψει, παρέα με τον καλύτερό του φίλο και μια μοτοσικλέτα, τη Λατινική Αμερική;
Ηταν ο γεννημένος επαναστάτης που σε ηλικία 28 ετών έφτασε με τους άλλους 81 συντρόφους του στην Κούβα, ξεκινώντας τη μεγαλειώδη προσπάθεια για τη νίκη;
*
Ποιος ήταν ο Τσε; Ο άνθρωπος της δράσης που άφησε θέσεις και αξιώματα στην Κούβα για να συνεχίσει την επανάσταση στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική;
Πώς ένιωθε ο Τσε κάθε φορά που ανακάλυπτε ότι ολοένα και λιγότεροι είχαν το κουράγιο του να συνεχίσουν, να παλέψουν, χωρίς συμβιβασμούς και σκοπιμότητες για έναν κόσμο λιγότερο άδικο;
*
Ο Τσε, τελικά, ήταν ένας ελεύθερος άνθρωπος, ήταν ένας κομμουνιστής, που εκείνο το πρωινό του Οκτώβρη στη Βολιβία, έγινε σύμβολο ενός αγώνα, που θα διαρκέσει για όσο στον κόσμο η αδικία θα εξακολουθεί το έργο της.
Εγινε και ήταν ο κομαντάντε ενάντια σε αυτήν την αδικία. Ο σύντροφος και οδηγός των ευαίσθητων (κάποιοι λένε των αιθεροβαμόνων - εμείς λέμε των επαναστατών) στο μήνυμα της προσφοράς και της θυσίας. Ο Τσε ήταν από κείνους που μετέτρεψαν το θάνατο στο τόσο αναγκαίο σκαλοπάτι για τη ζωή.
*
Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ήταν «ο πληρέστερος άνθρωπος της εποχής μας», έλεγε ο Σαρτρ. Γιατί στο πρόσωπο του Τσε συμπίπτουν απόλυτα τα λόγια με τα έργα. Συμπίπτουν απόλυτα οι ιδέες με τις πράξεις.
Αλλά, ο Τσε δεν αφήνει, ακόμη και τώρα, περιθώρια για «αγιοποίηση». Τελικά, όπως έλεγε ο ίδιος, ήταν απλώς ένας άνθρωπος που έκανε ό,τι πίστευε. Και πίστευε ό,τι έκανε.
Ηταν, με άλλα λόγια, όπως θα έπρεπε να είναι όλοι οι άνθρωποι.
*
Κανείς δεν είναι δυνατό να προσθέσει τίποτα περισσότερο στο θρύλο του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.
Κανείς πέρα από την Ιστορία.
Την ιστορία των απλών ανθρώπων που έχουν πυξίδα το όραμα, τους αγώνες, τη θυσία του Τσε Γκεβάρα. Την ιστορία των συντρόφων του, σε κάθε εποχή και σε κάθε γωνιά του πλανήτη, που προχωρούν μαζί του «Hasta la victoria - siempre»!
πηγή Ριζισπαστης Γράφει:ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Ο φλογερός κομμουνιστής, ο Ερνέστο Γκεβάρα, ο Τσε των εργατών και των φοιτητών, ο Τσε των κολίγων και των ανταρτών, θα γινει το σύμβολο γενεών και γενεών, θα περασει στο πάνθεον της αιωνιότητας।*
Σήμερα που ο ιμπεριαλισμός ασκεί μια πρωτοφανή τρομοκρατία από άκρου εις άκρον στον πλανήτη, σήμερα που ο απεριόριστος πόλεμος του Μπους σπέρνει παντού εικόνες ολέθρου, ανάλογες με αυτές που συγκλόνισαν τον κόσμο τις ημέρες του Βιετνάμ, σήμερα είναι ίσως η πιο καίρια, ίσως η πιο αναγκαία στιγμή για την απόδοση τιμής στον αγνό επαναστάτη.
Στην αυγή του 21ου αιώνα, τώρα που ο ιμπεριαλισμός χωρίζει τον κόσμο σε αυτούς που είναι μαζί του και υποταγμένοι και στοχοποιεί εκείνους που είναι εναντίον του και λεύτεροι, το κάλεσμα του Τσε γίνεται επιτακτικά επίκαιρο:
Ενα, και δύο, και τρία, και πολλά Βιετνάμ, ενάντια στον ιμπεριαλισμό!
*
Οση προσπάθεια κι αν κατέβαλαν, όσο μελάνι κι αν έχυσαν, όποια προβοκάτσια κι αν έστησαν, ό,τι κι αν σκόπευαν με τη δολοφονία του, τον Τσε ποτέ δεν κατάφεραν να τον βγάλουν απ' τη μέση.
Το έγκλημα, αντί να σβήσει τα ίχνη αυτού του ασθματικού γιατρού από την Αργεντινή, μετατράπηκε σε βαθιά, σε ζωογόνα και ελπιδοφόρα ανάσα για τους προλετάριους, για τους λαούς όλου του κόσμου.
Ο Τσε ζει!
Ισως η εξήγηση της «αθανασίας» να είναι αυτή που έδωσε ο Ζαν Πολ Σαρτρ:
«Ο Τσε Γκεβάρα είναι ένας από τους μεγάλους μύθους αυτού του αιώνα. Η ζωή του - έλεγε ο Σαρτρ - είναι η ιστορία του πληρέστερου ανθρώπου της εποχής μας».
***
Μήπως ο Τσε είναι ένας μύθος χωρίς αντίκρισμα; Είναι, πράγματι, ένα σύμβολο, αλλά μήπως ένα σύμβολο ακίνδυνο, ένα σύμβολο της ουτοπίας;
*
Ο Τσε υπάρχει όχι μόνο γιατί έφυγε νωρίς, αφήνοντας κληρονομιά αυτό το απίστευτο βλέμμα του, ένα βλέμμα που καθοδηγεί μακριά, προς το όνειρο, προς το φαινομενικά αδύνατο. Το μεγαλείο δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι στην Κούβα ο Τσε νίκησε ή επειδή αρνήθηκε να θεωρήσει αρκετή αυτή τη νίκη απέναντι στο χρέος του. Δεν ήταν μόνο ότι ο Τσε αρνήθηκε μια «στρωμένη» και άνετη ζωή για να αφιερώσει τον εαυτό του στην Επανάσταση.
Ολα αυτά μαζί μπορεί να συνθέτουν τον μύθο του Τσε. Αλλά δεν είναι αρκετά να εξηγήσουν: Γιατί ο Τσε Γκεβάρα ζει;
*
Ο Τσε ζει γιατί ήταν πολεμιστής. Ηταν πολιτικός. Ηταν στρατιώτης. Ηταν ο άνθρωπος της επανάστασης.
Ο Τσε ζει, γιατί ακόμα δεν έχει πεθάνει ο ιμπεριαλισμός.
Ο Τσε ζει, γιατί συνεχίζει να πολεμάει τον ιμπεριαλισμό.
Ο Τσε πολεμάει και δείχνει τη νίκη. Το βλέμμα του Τσε δείχνει τη νίκη.
Γι' αυτό παραμένει θανάσιμα επικίνδυνος για τους δολοφόνους του. Είναι επικίνδυνος τόσο ακριβώς όσο το βλέμμα δείχνει πόσο ρεαλιστικό είναι το όραμά του για έναν κόσμο ελεύθερο, δημοκρατικό, χωρίς πείνα, χωρίς φτώχεια, χωρίς εκμετάλλευση.
*
Οταν ο πατέρας του Ερνέστο τον συνάντησε νικητή, πια, στην Κούβα, κατάλαβε πως ο νεαρός μποέμ που αποχαιρετούσε πριν από 6 χρόνια στην Αργεντινή, ήταν ένας άλλος άνθρωπος. Ηταν ένας σκληραγωγημένος ήρωας που τον τιμούσε ένας ολόκληρος λαός. Ο πατέρας θα γράψει για το γιο λίγο αργότερα:
«Ο Τσε είχε μεταμορφωθεί σ' έναν άνθρωπο του οποίου η πίστη στο θρίαμβο των ιδεών του, άγγιζε τα όρια του μυστικισμού».
Αυτός ήταν ο Τσε. Ασταμάτητος. Αλύγιστος. Παθιασμένος. Αμετανόητος.
*
Από δύο χρόνων μέχρι το τέλος της ζωής του ο Τσε ήταν ασθματικός. Η ασθένειά του δεν τον κατέβαλε ποτέ. Εφηβος έπαιζε ράγκμπι και ποδόσφαιρο, έστω κι αν κάποιες φορές οι πνεύμονές του τον υποχρέωναν να εγκαταλείψει το γήπεδο.
Αργότερα, ως επαναστάτης πια, υποβάλλει τον εαυτό του σε απίστευτες κακουχίες. Γνωρίζοντας την αδυναμία των πνευμόνων του, του αρέσει να «ακροβατεί», καπνίζοντας μεγάλες ποσότητες πούρων. Εδώ υπάρχει και ένα σχετικό ανέκδοτο:
Λέγεται ότι στο διάστημα που ήταν υπουργός Βιομηχανίας στην Κούβα, οι συνεργάτες του, του ζήτησαν να περιορίσει το κάπνισμα. Αυτός τους καθησυχάζει και συμφωνεί ότι πρέπει να ελαττώσει τον αριθμό των πούρων που καπνίζει. Ετσι, την επόμενη μέρα, εμφανίζεται στο γραφείο του με ένα πούρο κοντά στο ένα μέτρο μήκος! «Οπως βλέπετε πλέον θα καπνίζω μόνο ένα πούρο την ημέρα», απαντά στους εμβρόντητους συντρόφους.
*
Αυτός ήταν ο Τσε. Ο Τσε ουδέποτε αισθάνθηκε ότι ήταν «άγιος», έστω κι αν είχε ήδη θεοποιηθεί από πολλούς ανθρώπους.
«Δεν είμαι απελευθερωτής (libertador). Δεν υπάρχουν libertadores. Οι ίδιοι οι άνθρωποι απελευθερώθηκαν μόνοι τους», έλεγε ο Τσε.
***
Ο Τσε είχε δίκιο. Οι άνθρωποι δε χρειάζονται απελευθερωτές, αρκεί να αποφασίσουν να ελευθερωθούν.
Ο Τσε είχε δίκιο για τους ανθρώπους.
Πάρτε για παράδειγμα τον Κόρντα, τον Κουβανό φωτογράφο που το 1960 «φυλάκισε» στην αιωνιότητα την ασύλληπτη ματιά του Τσε και χάρισε στον κόσμο την πασίγνωστη φωτογραφία. Αυτή τη φωτογραφία, τη φωτογραφία με τον Τσε να γνέφει το σύνθημα «ως τη νίκη για πάντα», ο μακαρίτης πια φωτογράφος, αρνήθηκε να επιτρέψει να τη χρησιμοποιήσουν σε διαφημιστική καμπάνια γνωστού αλκοολούχου ποτού. Αρνήθηκε, έστω κι αν το οικονομικό αντάλλαγμα ήταν τεράστιο για έναν Κουβανό, γέρο, φτωχό, μα όμως τόσο ελεύθερο, άνθρωπο.
*
Ποιος ήταν ο Τσε;
Ενα παιδί αστών που μέχρι τα παιδικά του χρόνια μεγάλωνε μέσα σε έναν τεράστιο κήπο σε μια επαρχία στα βορειοανατολικά της Αργεντινής και μάζευε τους φίλους του στο πάντοτε ανοιχτό σπίτι που έμενε με τους γονείς του;
Ηταν ο αιώνιος έφηβος που ξεκίνησε να ανακαλύψει, παρέα με τον καλύτερό του φίλο και μια μοτοσικλέτα, τη Λατινική Αμερική;
Ηταν ο γεννημένος επαναστάτης που σε ηλικία 28 ετών έφτασε με τους άλλους 81 συντρόφους του στην Κούβα, ξεκινώντας τη μεγαλειώδη προσπάθεια για τη νίκη;
*
Ποιος ήταν ο Τσε; Ο άνθρωπος της δράσης που άφησε θέσεις και αξιώματα στην Κούβα για να συνεχίσει την επανάσταση στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική;
Πώς ένιωθε ο Τσε κάθε φορά που ανακάλυπτε ότι ολοένα και λιγότεροι είχαν το κουράγιο του να συνεχίσουν, να παλέψουν, χωρίς συμβιβασμούς και σκοπιμότητες για έναν κόσμο λιγότερο άδικο;
*
Ο Τσε, τελικά, ήταν ένας ελεύθερος άνθρωπος, ήταν ένας κομμουνιστής, που εκείνο το πρωινό του Οκτώβρη στη Βολιβία, έγινε σύμβολο ενός αγώνα, που θα διαρκέσει για όσο στον κόσμο η αδικία θα εξακολουθεί το έργο της.
Εγινε και ήταν ο κομαντάντε ενάντια σε αυτήν την αδικία. Ο σύντροφος και οδηγός των ευαίσθητων (κάποιοι λένε των αιθεροβαμόνων - εμείς λέμε των επαναστατών) στο μήνυμα της προσφοράς και της θυσίας. Ο Τσε ήταν από κείνους που μετέτρεψαν το θάνατο στο τόσο αναγκαίο σκαλοπάτι για τη ζωή.
*
Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ήταν «ο πληρέστερος άνθρωπος της εποχής μας», έλεγε ο Σαρτρ. Γιατί στο πρόσωπο του Τσε συμπίπτουν απόλυτα τα λόγια με τα έργα. Συμπίπτουν απόλυτα οι ιδέες με τις πράξεις.
Αλλά, ο Τσε δεν αφήνει, ακόμη και τώρα, περιθώρια για «αγιοποίηση». Τελικά, όπως έλεγε ο ίδιος, ήταν απλώς ένας άνθρωπος που έκανε ό,τι πίστευε. Και πίστευε ό,τι έκανε.
Ηταν, με άλλα λόγια, όπως θα έπρεπε να είναι όλοι οι άνθρωποι.
*
Κανείς δεν είναι δυνατό να προσθέσει τίποτα περισσότερο στο θρύλο του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.
Κανείς πέρα από την Ιστορία.
Την ιστορία των απλών ανθρώπων που έχουν πυξίδα το όραμα, τους αγώνες, τη θυσία του Τσε Γκεβάρα. Την ιστορία των συντρόφων του, σε κάθε εποχή και σε κάθε γωνιά του πλανήτη, που προχωρούν μαζί του «Hasta la victoria - siempre»!
πηγή Ριζισπαστης Γράφει:ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου