
Η... ιλαρωτραγωδία του ελληνικού μπάσκετ όπως την χαρακτήρισε το contra.gr στο αποκαλυπτικό θέμα του Γιάννη Νάτου από το ΟΑΚΑ δεν είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί στο χώρο του αθλήματος. Πραγματική καταστροφή είναι ότι οι σχέσεις μεταξύ των ακριβοπληρωμένων παικτών του σπορ και των χαμηλόμισθων (που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία) δοκιμάζονται όσο ποτέ άλλοτε. Η σαββατιάτικη απεργία του ΠΣΑΚ, η οποία είχε αποφασιστεί με δημοκρατικές διαδικασίες πριν από λίγες ημέρες, είχε ένα παράδοξο. Στηρίχθηκε από τους παίκτες που μοχθούν καθημερινά για το μισθό τους και αγνοήθηκε από αυτούς που έχουν λύσει το οικονομικό πρόβλημα ακόμα και των παιδιών τους βάζοντας στους τραπεζικούς λογαριασμούς τους, χρόνια τώρα, εκατομμύρια ευρώ. Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο Γιάννης Μπουρούσης οφείλουν να παραιτηθούν από τη θέση τους στο διοικητικό συμβούλιο του ΠΣΑΚ αφού προτίμησαν να αγνοήσουν τη θέληση των περισσότερων συναδέλφων τους και να αγωνιστούν κανονικά στους αγώνες-παρωδία της μαρτυρικής πρεμιέρας της πιο αναξιόπιστης ευρωπαϊκής λίγκας.
Προφανώς βέβαια πιέστηκαν από τις καταστάσεις. Κατανοητό έως ένα σημείο. Αλλά αν δεν μπορούν ο Διαμαντίδης και ο Μπουρούσης των παχυλών συμβολαίων να αντισταθούν στις πιέσεις, ποιος μπορεί; Ο Παπαντωνίου και ο Γαλλιώτος του Ηλυσιακού που παίρνουν μερικές χιλιάδες ευρώ το χρόνο;

Η λογική δηλαδή της κατάκτησης του αποτελέσματος με κάθε τρόπο και κάθε μέσο θριάμβευσε ενώ και ο ίδιος ο αρχηγός του Ολυμπιακού είχε επισημάνει ότι η κατάσταση στο χώρο του μπάσκετ έχει φτάσει πλέον σε οριακό επίπεδο. Προφανώς για τους παίκτες του Αρη, που προτίμησαν να απεργήσουν το παιχνίδι, δεν ήταν σημαντικό κατ’ αυτή τη λογική. Την πονάνε περισσότερο τη φανέλα οι παίκτες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού απ’ αυτούς του Αρη και του ΠΑΟΚ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου